Hinduizm
Hinduizm jest najstarszą religią na świecie, która wyznaje medytację jako praktykę duchową i religijną. Archeolodzy odkryli rzeźbione wizerunki postaci, które wydają się praktykować medytację na starożytnych indyjskich stanowiskach archeologicznych.
W hinduizmie rozwinęło się kilka form medytacji, które są ściśle związane z praktyką jogi jako środka do osiągnięcia zarówno fizjologicznego, jak i duchowego mistrzostwa. Do tych rodzajów medytacji zalicza się Jnana Jogę, Surat shabd jogę, („medytację dźwięku i światła”), Japa Jogę, w (powtarzanie mantry), Bhakti Jogę (jogę miłości i oddania), Hatha Jogę, w której postawy i medytacje mają na celu podniesienie duchowej energii, oraz Radża Jogę (Devanagari: योग), jedną z sześciu szkół filozofii hinduistycznej, skupiającą się na medytacji.
Radża Joga w ujęciu Patańdźalego, opisująca osiem „kończyn” praktyk duchowych, z których połowa może być sklasyfikowana jako medytacja. U ich podstaw leży założenie, że jogin powinien uspokoić wahania swojego umysłu: Joga cittavrrti nirodha.
Dodatkowo bóstwa hinduistyczne często przedstawiane są jako praktykujące medytację, zwłaszcza Śiwa.
