„Za każdym razem, gdy wchodzisz w interakcję z jakimś obiektem, twoja skóra odkształca się”, czyli lekko zgniata.
Sliman Bensmaia
Dobre wibracje
Programy wirtualnej rzeczywistości już teraz dają użytkownikom poczucie, jak to jest wędrować po Międzynarodowej Stacji Kosmicznej lub dreptać wokół szybu gazu ziemnego. Aby dotyk stał się częścią takich doświadczeń, naukowcy będą musieli odtworzyć sygnały, które wywołują wrażenia haptyczne.
Nasze ciała pokryte są zakończeniami nerwowymi, które reagują na dotyk, a nasze dłonie są naprawdę mocno obciążone, zwłaszcza opuszki palców. Niektóre receptory informują, gdzie znajdują się nasze części w stosunku do reszty ciała. Inne wyczuwają ból i temperaturę. Jednym z celów badaczy haptyki jest naśladowanie wrażeń wynikających z siły i ruchu, takich jak nacisk, przesuwanie czy pocieranie.
„Za każdym razem, gdy wchodzisz w interakcję z jakimś obiektem, twoja skóra odkształca się”, wyjaśnia Bensmaia. Naciśnij na wypukłe kropki litery Braille’a, a kropki będą kłuły Twoją skórę. Mydlana szklanka prześlizgująca się przez palce wywołuje siłę ścinającą – i być może zderzenie. Pocierając tkaninę między palcami, wytwarzasz wibracje.
Na te i inne bodźce mechaniczne reagują cztery główne kategorie receptorów dotyku. Ich rodzaje w pewnym stopniu się pokrywają. Bensmaia zauważa, że jeden kontakt z przedmiotem może wpływać na wiele rodzajów receptorów.
Jeden typ, zwany ciałkami Paciniana, znajduje się głęboko w skórze. Są one szczególnie dobre w wykrywaniu wibracji powstających podczas kontaktu z różnymi fakturami. Kiedy receptory są stymulowane, wytwarzają sekwencje sygnałów, które przez pewien czas wędrują do mózgu. Nasze mózgi interpretują te sygnały jako konkretną teksturę. Bensmaia porównuje to do sposobu, w jaki słyszymy serię nut i rozpoznajemy melodię.
